دیگر سیمانی این شهر و کوچه های فقر رمق شعر عاشقانه گفتن را از من گرفته ...از من شعر نخواه عزیز بوی فاضلاب می آید و کفتر باز پشت بام خانه ام یقه پیرمرد همسایه را گرفته که نگاه چپ به همخوابه دو شنبه هایش انداخته و پیر مرد قسم می خورد که چشم به شیشه بانک در انتظار اوراق عدالت بوده ! سر می کشم یک قلپ از چای کشمیری صبح سه شنبه ام را و روی لبه پنجره می نشینم و گزارشم را تصحیح می کنم .چه تنهایی شگفتی است با تو بودن . مشت های کفتر باز روی صورت پیرمرد خالی می شود .باران میزند و خونابه ها درون جوی سر می خورد تا ته جنوب شهر. حاجی از مکه برگشته و گوسپندی آن سوی شیشه جان می دهد و ایسحاق و اسماعیل بر سر گوسفندی جدال می کنند که قرار است جای سر آنها ذبح شود .زنجبیل ها چه طعم تندی دارند در این چای داغ . .پیرمرد ناله ای می کند .کفتر ها از روی پشت بام پر می زنند. چیزی درونم خالی می شود و خنده های تو روی مردمک چشمانم محو می شود. پر های کفتر ها روی خونابه ها جاری است و من فکر می کنم به زنانی که خواب سیب می بینند ، به دخترکانی فکر می کنم که بکارت دریده شان روزی مردانی است که یا الله را غلیظ تر از پیامبر می گویند. گلوی پیرمرد زیر چکمه های کفتر باز پشت بام خانه ام خرخر می کند و من به خر عیسی فکر می کنم .آهی می کشد پیرمرد .رگبار تندی است. مشت می کوبد بر پنجره ها .باد می پیچد در پرچم ها .صف بانک طولانی شده و رسیده تا دم خونابه های گوسپند حاجی .ماشین ها بوق می زنند . خونابه ها می روند تا ته خانی آباد .یک قلپ دیگر چای .سفیدی چشم های پیرمرد رو به پرچم ها یی ست که قد تمام تاریخ دروغگوست.کفتر باز لگد می گذارد روی دهان پیرمرد .خط آخر را می خوانم . "دستان من از نگاه تو سرشار است" . خون روی آسفالت دمل می بندد . و بوی کریه نگاه مردی که می گذرد .باد می آید و پرچم ها . صدای صلوات در کوچه می آید و بوی اسفند می پیچد در فضا. کفتر باز پشت بام خانه ام می رود روی خر پشتک .ماشین ها قفل کرده اند .صدای بوق می آید و آژیر آمبولانس و پلیس ترس غروب پنج شنبه مرگ بابا را در دلم پر می کند .تکیه می دهم به دیوار .از اول می خوانم گزارش را.صدای پر کفتر ها وکاغذهای پاره .باران میزند و آب چک چک می کند از سقف .کاسه ای می گذارم زیر چکه ها ..خون گوسپند حاجی و گلوی پیرمرد در هم می غلطند و کاغذهای دفترم را خون می گیردخم می شوم روی کاسه .خون می چکد از سقف،و منیژه آخرین کودک سقط کرده اش را لای روزنامه صبح تهران می پیچدو پرتاب می کند کف خیابان .روی اوراق عدالت چرک نویس می کنم شعر آخرم را.فقط برای تو