نمی دانم چرا می نویسم ...شاید فکر می کنم جز دیدن صحنه وزنه زدن رضازاده می شود صحنه های دیگر را هم دید و بر خود لرزید!!!! . از وقتی که عکسهای بم را بعد از سه سال می بینم فقط خوشحالم که انگشتانم فقط توان فشار روی ماشه صفحه کلید کامپیوتر م را دارند و نه چیز دیگرو گرنه روزگارم جوردیگری رقم می خورد . خوشحالم که کودک بمی به این درک رسیده است که باید بجای ساخته شدن مدرسه اش به حماس کمک مالی شود . خوشحالم که جشن انرژی هسته ای جای همه فقر ها ، نداشتن ها ، دزدی ها و مردم فریبی ها را خواهد گرفت و خوشحالم که دنیا هم از این پس تنش باید مثل تن کودکان ایرانی بلرزد وقتی که احمدی نژاد جشن هسته ای می گیرد . بچه های بمی سپاس که اعتراض نمی کنید تا دولت را در جشن هسته ای یاری کنید .شما مدرسه و بیمارستان می خواهید چه کنید وقتی پیام رسان صلح ایرانی ما پیامی جهانی دارد ....بم در این میانه دیگر کجای ارض خاکی است ؟