گاهی دلم برای کودکیم تنگ می شود وقتی پای برهنه کوچه ها را گز می کردم و بر بادمجان فروش سرکوچه مان که دو چشمش را در جنگ داده بود عاشق بودم . پشت پنجره می نشستم تا بساطش را پهن کند و من به دستهایش که در کاسه کوچک روبرویش دنبال پول خرد می گشت خیره نگاه می کردم .از بازی که بر می گشتم روی زانوانش می نشستم و او برایم شعر می خواند ومن شعرهایم را برای او وهروقت مادرم می پرسید ناهار چه می خورم قطعا یا کشک بادمجان بود یا یتیمچه یا میرزا قاسمی یا خورشت بادمجان ...به بادمجان فروش عاشق بودم من

چشمهایش را در جنگ داده بود . برایم از عشق به وطن می گفت و من نمی فهمیدم بادمجان فروش سر کوچه ما روزگاری نقاشی بوده بزرگ

روزی برایم از دختری گفت که بر اوعاشق شده بود ...وقتی پرسیدم کجاست، گفت دختر من می شوی ؟ قرار بود نام دخترمان را پروانه بگذاریم پروانه بانو

روزها گذشت و من هنوز بر بادمجان فروش سر کوچه مان عاشق بودم و نمی دانستم چطور حالیش کنم که رنگ چشمانم سبز است و لپ های قرمزی دارم و دامن کوتاهم را تا سال آینده حق ندارم بپوشم که می روم مدرسه اسلامی رفاه

سال بعد مهر شصت وهفت وارد مدرسه شدم ...هر روز از مدرسه که بر می گشتم دست بر سرم می کشید و می گفت پروانه جان موهایت را کجا قایم کردی ؟ و من می گفتم زیر مقنعه که خدا خشمش نگیرد و او می خندید و می گفت خدا.....خدا

بمباران تهران شروع شد و مدرسه ها تعطیل ... رفتیم شمال و من در مدرسه ای در روستا ثبت نام کردم پر از دلهره و ترس برای بادمجان فروش سر کوچه مان که چشمهایش رد موشک ها را نمی دید

شب ها می نشستم روبروی ماه و برایش دعا می کردم و آرزو می کردم چشمهایش مرا ببیند...بهار که بازگشتیم به تهران دیگر بادمجان فروش سر کوچه مان نبود و من هر روز با بغض و اشک می دویدم پای پنجره تا شاید برگردد

روزها گذشت ...بارها عاشق شدم ...ازدواج کردم ...جدا شدم...اما هیچ گاه تصویر چشمهای همیشه بسته او را فراموش نکردم تا امروز او را دوباره دیدم ...فال حافظ به دست جلوی درب اصلی خانه هنرمندان با عصایی سپیدو کیفی سیاه به دوش .می گشت و فال حافظ می فروخت ...نشستم جلوی در خانه پدری ام روبروی صورت او و بلند بلند شعر خواندم برایش ...دستم را دراز کردم میان ورق ها و یکی را کشیدم بیرون ..اشکهایم میریخت روی پاکت

موهایش سپید شده بود ...تکیده و بی رنگ تر از مهتاب .شعری که تمام کودکی برایم می خواند شروع کردم به خواندن

یه حاجی بود یه گربه داشت/ گربه شو خیلی دوست می داشت/ گربه اومد گوشتا رو خورد / حاجی اومد گربه رو کشت / رو سنگ قبر اون نوشت ...یه حاجی بود.....مچ دستم را گرفت گفت دل چه کسی را شکستی پروانه ؟

شوکه شدم ...حق حاجی نبود که گوشت هایش را بخوری . تو آبروی حاجی را بردی . اشک ریختیم و خندیدیم و اشک ریختیم و... آهی کشید و گفت

پاتقم را یاد گرفتی بانو ...مجبورم جایم را عوض کنم. ما فقیر بیچارگان را چه به... .من که حاجی نیستم که گوشت هایم را هم که بخوری آنقدر پول داشته باشم تا بروم دوباره بخرم .ما یک دل داریم و آن هم خون خون است دختر

گفت برو بسلامت ...خیر پیش بانو ..برای هیچ دلی گربه نباش ، گفت پروانه باش

برگشتم به سمت صندلی قرارمان ..خانه هنرمندان ...بر بادمجان فروش نقاشی عاشق بودم روزگاری عشق من