یک پیاله دیگر مرا کفایت می کند سالار که امشب تا صبح بیدار می نشینم کنار این آتش کهنه که به صحرای این خاک تشنه به رقص بر خاسته هروله کنان . فردا بامدادان عزم آوردگاه می کنم به فتوای شاه انشان . یک پیاله دیگر مرا کفایت می کند تا از سر بگذرانم قصه قوم شداد را سالار . پیاله بر گیر به سلامتی سیه چشمان پارسی که فردا سیلابی قصد ما نکند با این پیاله های خون بر سینه ، پیاله های به جای مانده از شب نشینی لشگریان سعد بن ابی وقاص و ابو عبید ... فردا نبرد یوم اعشار تازی است که سیلاب خون جاری کرد که یک تنه عرب ده تن پارسی را به خون کشید و در کوچه های مدینه ساز و دهل فتح زد ... این سیلاب خون است که سد می زنند برای دوامش بر این خاک مقدس ، که بوی خون می دهد آبی که به ستیز با شاه انشان بر می خیزد . نبرد یوم اعشار است که سد می زنند بر خون لشگریان میهن تا زمین را سیراب کنند با آبی که قداست باورمان است ...زهی اندیشه باطل سالارکه آب هم اگر بر اهورایی زمین کوروشمان ستیز بیآغازد الهه ایرانی نخواهد ماند .... بستر این خاک بوی شراب پاسارگاد می دهد هنوز، که جام به جام تهی شد در بزم سر های جان داده برای وطن ، که اینک آب می بندند تا پشت حصار ابهتمان ، تاریخمان ، سلیمانمان ، کوروشمان ، کتیبه های اهورایی مان ، خطوط حجاری شده عشق بازی مان دردامنه های سرگردانی این دشت های فرهاد و شیرین ....دشت های پیاله های بوسه های صلح وامق و عذرا ، دشت خاک های منشورهای جهانی ، دشت های پناه سرگردانی ها ی قوم یهود ! سالار پیاله ای دیگر مرا کفایت می کند که بر مزار کوروش تا صبح نماز عشق را به رقص برمی خیزم بی وضوی آب هایی که ریشه های درخت کهن مان را می خواهند که خشک کنند با نحوست جنگل هایی که در رویای بنای خویش نوید می دهند این دشمنان هر آنچه به یادگار از ایرانویج مانده است ...هیچ درختی بر این خاک نخواهد رویید و هیچ گندمی خوشه چین دستان ایرانی نخواهد شد اگر بر بستر ایران درخت جهل و عداوت را آبیاری کنند که گندم های بر خاسته از خون فرزندان وطن به خون عدوآسیاب می شوند ...گندم هایی که از خشم جهل عدو بر مزار کوروش جوانه بزند نان سیاوش ها،آرشها ،فرانک ها و گردآفرید ها نخواهد شد .....یک پیاله دیگر مرا کفایت می کند تا به رزم بر خیزم بامدادان ..برای وطن ، برای ایران ، برای کوروش شاه انشان

پی نوشت : بیایید کاری کنیم ..که حسرت خاک کوروشمان تا ابد نفرین آیندگانمان نشود

پی نوشت: پاسارگاد واقعا در خطر است / امیرحسین

پی نوشت : وقتی تازی به ایران حمله آورد و قصد نابودی آتشکده ها و معابد را نمود ایرانی بر هر آتشکده ای مسجدی ، یا امامزاده ای ساخت تا خانه خدا و زمین مقدس از آسیب و ددمنشی دور بماند..همین مزار کوروش در پاسارگاد برای ماندن روزگاری قبر مادر حضرت سلیمان بود تا قرنها بعد تاریخ روی دیگری از خود نشان داد ....شاید باید مورخان سندی بیابند یا بسازند تا بگوید مزار کوروش از آن امامزاده ای است تا سد سیوند و پروژه اش متوقف شود و شاید سالها بعد دوباره نامش پر آوازه گردد همان گونه که در خور اوست