هیچ کلبه ای از دور پیدا نیست سالارمن ، دل خوش نکن به این آوازهای اساطیری دمل بسته روی حنجره ات ، هیچ کلبه ای از دور پیدا نیست مبارز...بیهوده دست بر دستم منه. بیهوده بیعت مخواه از آسمان که زمین را هیچ پیوندی با آسمان نیست که این فضای متعفن سهم ما نیست

هیچ کلبه ای از دور پیدانیست سالار تبعیدی من ، هیچ درختی در مسیربه بار ننشسته است که زمستان تا بن هر جوانه ای جوان می گیرد. من به سیم خاردار ها ایمان آورده ام ... حالا تو هی بگو که برای کودکان کوچه های کودکی ات مبارزه می کنی ، برای کوچه های جوی آبهای لجن بسته فقر ، برای کودکی به چارمیخ آویزانت

بس است سالارمن ...به خدا بس است حالا تو هی بگو برای آزادی نسل سوخته فرزندانمان می جنگی ..بس است سالار ...زانوانم را توانی نمانده دویدن با هیجان حنجره ات .کودک مان را ببین که در انتظار آمدن، قربانی فقر ستیزی و آزادی خواهی تو می شود ...سالار تبعیدی من کودکی هایمان را بیاد بیاور که یا به جنگ گذشت یا به فقر ..یا به یتیمی ...یا به تنهایی ... یا به پدر های شهید...برادرهای شیمیایی ...خواهر های قطع نخاع ...به مهد کودک های آوار شده بر سر کودکان منیژه و مینا ....یادت می آید ؟

هنوز بوی باروت امریکایی چشمهایم را می سوزاند وقتی از انسان سخن می گویند و آزادی ....هنوز یادم نرفته کودکی ام را...نمی گویم ظلم این دین مدار انسان ستیز را رجحانی است بر او اما من از کراهت نگاه سربازان بیگانه طفل وجدانم سقط می شود سالار

سالار !مرا هیچ باوری به یاری از اسکندر گرفتن نیست اگر این روزها کاوه ای برایمان نمانده ...بگذار به درد بی سالاری بمیریم که سزای قوم خفته مرگ است سالار ، که اگر اسکندر می خواهی به خاک وطن بکشی از بالای قصر شیرین خود به پایین می اندازم تا صدای سم ستوران بیگانه را در خاک ایراندخت ها نشنوم سالار.به چه دل خوش داشته ای در این دوره متزورانه قومی که بوی نفت گیجشان کرده ؟

سالار

بگذار به دردخویش بمیریم ..پای بیگانه را به سفره مان باز نکن همدرد ...بگذر از این شعر های خوش آب و رنگ که برای آینده مان روی بوم احساسمان طرح می زنند ...دل خوش نکن به صدای کریه آنها که با پریزیدنت ها عکس های یادگاری می اندازند ....کودکان محله گمرک هنوز تو را بچه محل خود صدا می کنند ولی دیگر نام تو در فهرست مدرسه های میدان راه آهن نیست

عصمت ایراندخت بودنم را با انتحار خویش جشن می گیرم اگر روزی لشگر پریزیدنت بخواهد بجای آخوندهای زر و زور و تزویر این بار به دستم زنجیر بزند سالار ...از این ستون به آن ستون فرجی نیست، این کلاه و عمامه را فرقی نیست

پی نوشت : این هم وبلاگ دوستی که خواسته بلاگش را به دوستان ایرانی معرفی کنم ....داستان از عراق شروع می شود...أبوالمقاومة

http://www.abumuqawama.blogspot.com/