حالا شده ای بغض من خواهر جان ، از همان لحظه که شیوا و سعید و هژیر تک به تک برایم اسمت را خواندند و من روی کاغذهای بلاتکلیفی اسمت را حک کردم شده ای بغض من . حالا دیگر فرقی نمی کند تو کیستی... برای من دستبندی که بر دستانت خط انداخته خط صورت تو را ترسیم می کند، آنجا که فریاد توطرح می خورد ، صورتهایی همه یک رنگ با کبودی دایمی زیر چشم و جای لگد روی دهان ، تو منی و من تو ام . حالا چه فرق می کند که من به چه چیزی باور دارم و تو به چه ...اصلا مگر مهم است باور ما خواهر جان . حالا من زل می زنم به چشمهای خسته تو که از صبح سرگردان زوزه شغال های تکفیر است ، زل می زنم باز هم از پشت میله ها و برایت دست تکان می دهم که این بیرون ما باتو ایم خواهر جان

حالا تو به اندازه تمام روزهایی که همدیگر را ندیدیم خواهر منی ، خواهر من با یک نگاه همیشه گستاخ و من که فقط دست تکان می دهم این بیرون که خواهر جان این بیرون ما با تو ایم

کی بس می کند این کریه مهوع بند زدن بر مویرگ های اعتراض را ؟ کی این مشت ها دندانهایش را خرد می کند تک به تک روی اریکه ساختگی خداییش ؟ خواهر جان کی می رسد آن ثانیه های قریب غریب؟

نمی دانم این سطرها را کی می خوانی ، یا اصلا حوصله می کنی مرا بخوانی وقتی زیر آن سقف تاریک بازداشتگاه با تو نبوده ام اما می دانم دیری نخواهد پایید که باز می گردی و من می خوانمت باز سطر به سطر در سطر به سطر زنانگی ات

پی نوشت : تجمع آرام زنان روبروی دادگاه انقلاب به خشونت کشیده شد و حداقل سی و پنج نفر از فعالین زنان بازداشت شدند

پی نوشت :جنبش زنان از بند 209 عبور خواهد کرد: پرتره ای از پروین اردلان به قلم مهرانگیز کار

http://www.humanrightsfirst.org/defenders/hr_defenders.asp

پی نوشت : دیروز سالگرد پیر احمد آباد بود، راهی شدم با دوستان به سوی سرزمین تبعید بلند واژه عظمت تاریخم ...اما وقتی احمد هنوز در بند است و خواهرانم را به اوین برده اند رمقی نیست تا از تاریخ بنویسم .باشد برای بعد

مطرود می گوید

دختر آرزوهایم نه مدل ابروهایش شیطانیست و نه موهایش را هایلایت زرد می‏کند.دختر آرزوهای من کفش نایک، شلوار دیزل یا مانتوی زارا نمی‏پوشد. دختر آرزوهای من ماشین هم ندارد.دختر آرزوهایم احتمالا در یک کارخانه یا فروشگاه کار می‏کند و شب‏ها آنقدر خسته است که یادش نمی‏ماند به من فکر کند