آذر ماه است

با پای چپم در را باز می کنم ...خاکستری تر از تن لخت درختانم ...روسری سیاهم را می کشم جلو ودستانم را از جییم در می آورم ...می نشینم روی یکی از همان مبلهای اولین دیدارم با شیوا ...خاطرات روی نیمکره های مغزم قل می خورند ...کافه را دود سیگار گرفته... لم می دهم روی مبل و دفتر چه ام را در می آورم ...هنوز از او خبری نیست


آذر ماه است

چشمهایم سرگردانند ...خط خطی می کنم دفترم را و به پک های عمیق دخترکی نگاه می کنم که در خلسه اش مشق عشق می نویسد...سرم را می اندازم پایین و به او فکر می کنم

آذر ماه است

لای در باز می شود ...یاسی رنگ شادی وارد کافه می شود و به تک تک میزها با دقت نگاه می کند ...بلند می شوم و چند قدمی اش صدا می کنم ...خانم صدر؟

آذر ماه است

تنم شلاق خورده است ...روزگارم را مثل بچه های کوچه های خاکی تیم های فوتبال های بازنده باخته ام ...دیگر نه می نویسم و نه می خوانم ...صدای کریهی در گوشم خودنمایی می کند و من به بلاهت گذشته ها فکر می کنم ...شادی گوش می دهد و من نمی دانم چرا تعریف می کنم و نمی دانم چرا او تاییدم می کند ...با نگاهش مرا می کاود ...از سایت زنان می گویم ...وقتی می گویم در مورد سقط جنین برایشان می نوشتم آنهم با نامی مستعار تازه سری تکان می دهد که چقدر از قدیم قدیم ها مرا می شناخته و بغض من می ترکد
می نشیند روبرویم و انگار سالهاست زندگی ام را در پرونده های معطل روی میزش وارسی می کرده

آذر ماه است

از زن برایم می گوید ..از زن برایش می گویم ... کافه را دود سیگار گرفته ... از ورق زدنش می گویم : شادی جان بعضی آدم ها هستند و دایره ای کوچک دورشان ....بعضی آدمها هستند و دایره ای به وسعت انسان دورشان ...شادی جان می دانی چند نفر در دایره شادی تحسینت می کنند ؟ چند نفر با قدمهای تو راه رفتن را یاد گرفته اند ؟ چند نفر با دستان تو آزاد شده اند ؟ قهرمان نمی سازم از شادی ..شادی را طرح می زنم برای شادی ...شادی صدری که در دلهره های پروانه برایش شمع شد

آذرماه است

شادی لبخندی می زند ...مثل بقیه نیست ...ثبات غریبی در وجودش هست که در کمتر کسی هست ... بیا پیش ما ...چرا نمی آیی دفتر ؟ آنجا می گویم چه کنی تا آن خیال در ذهنت دفن شود

آذر ماه است

از زندان زنان حرف می زنیم . می خندم و می گویم سال اول دانشگاه با یکی از دوستانم دررشته جامعه شناسی روی تاریخ زندان زنان کار کردم...باید رفت بند زنان تا بشود درست نوشت ... شادی از چند پرونده که برایم می گوید رنگم می پرد ...بند زنان اوین !!! شادی می گوید:خانم جان بند سیاسی ها نیست که می خواهی تجربه اش کنی .بند عمومی است

آذر ماه است
شادی می رود و من می روم و دوستمان می رود ...و من متولد می شوم ... بعد ها هر وقت شادی را می بینم نیرویی جدید درونم قد می کشد و مرا به گام برداشتن، خواستن و خواستن وامی دارد
..............
اسفند ماه است

شادی را گرفته اند ... الان یازده روز می گذرد ... یازده روز است که دریا طوفانی است ... شادی را گرفته اند و من هیچ کاری ازدستم بر نمی آید جز نوشتن برای چند دوست روزنامه نگارم ...امروز که روزنامه نگار دانمارکی خواست از شادی برایش بگویم شروع کردم از سقط جنین گفتن ...از سنگسار ... از اعدام ... ازحق حضانت...از زن ... از زن ایرانی بودن ... از زن بودن در جامعه مرد سالار متکی به مذهب ... گفت از شادی بگو ...گفتم بگذار برای بعد ...شادی برای تغییر این واژگان که فقط برای تو سوژه و برای خوانندگانت چندخط خبر است زندان است ..بگذار برای بعد ...امروز هر زن ایرانی شادی است...از شادی بنویس اما یادت نرود بگویی این شهر را غم گرفته بی شادی

پی نوشت: دویست میلیون تومان وثیقه برای شادی صادر کردند....نکبت بر این مملکت

پی نوشت : اگر چه در مدرسه هایی درس خواندم که می دانم هیچ کدام از معلم هایش در این اعتراضات شرکت نمی کنند و چنان روزهای کلاسهای درسم در دبستان و راهنمایی نمور و بی طراوتند که خاطره مدرسه همیشه در من مرده اما وقتی می بینم بر پیکر کسانی که قلم در دستان عشق من گذاشتند باتوم فرود می آید ، وقتی می بینم معلم مدرسه های مشق های عاشقی زیر لگد های نامردان بی شرافت کبود می شود می نویسم

جلاد نشسته بر جبروت پیامبری خجالت بکش اینان که به بند کشیده ای همان وارثان پیامبری اند که تو با در بوق و کرنا کردنش اینک شده ای صاحب عرض و ناموس این ملت

http://www.ksmi1.blogfa.com/