من هرگز به هيچ فال قهوه اي ايمان نياوردم

حتي وقتي تو را نشان ام داد كه مي رفتي

ومن اشك نمي ريختم

و آرام تر از هميشه

قهوه ام را روي صندلي لهستاني ساده اي سر مي كشيدم

ومزامير مي خواندم

و از پنجره به بچه هاي بازيگوشي نگاه مي كردم

كه لي لي كنان

به سنگ زندگي ضربه مي زدند

من هرگز به هيچ فال قهوه اي ايمان نياوردم

حتي وقتي فال گير گفت

در آينه كسي منتظر توست