برای صلح
بیست و یکم سپتامبر برابر با سی و یک شهریور ماه روز جهانی صلح است . شاید این جمله تنها یک عبارت تو خالی باشد برای کسانی که در آتش جنگ زندگی می گذارند. شاید کودک عراقی با شنیدن آن به روی ما تنها پوسخندی بزند. شاید زن افغان با دیدن سمبل آن سطل آب اش را پر کند و ساده رد شود. شاید حلبچه ، سردشت ، مهران هرگز آن را باور نکنند. شاید سودان روی آن خط بزند ، لبنان با آن غریبگی کند ، فلسطین به آن سنگ بزند، اما 21 سپتامبر روز جهانی صلح است و آرزویی است که 50 سال پیش بر فراز جسدهای سربازان، کودکان و زنان سر بر آورد. برای ما 21 سپتامبر روز ی است که جنگ دو همسایه آغاز شد. جنگی که هشت سال از زندگی دو کشور را به قهقرا و نابودی کشاند و نسلی را به جای گذاشت که بوی خمپاره و کلاشینکف می دهند، جنگی که گورستان هایمان را پر کرد ریه ها را شیمیایی کرد ، کودکان را بی پدر و زنان را بی شوی گذاشت . جنگی که مادران را سرگردان در میان جنازه های گمنام از تابوتی به تابوتی دیگر کشاند و عکس شهیدانش خیابان ها را رنگی کرد. جنگی که کودک 13 ساله اش بجای کتاب به دست گرفتن زیر تانک رفت
نماد صلح ، در اعتراض به فعالیت های هسته ای در انگلستان طراحی شد . دنیا 50 سال پیش در اعتراض به بمب های هسته ای به خیابان ها ریخت ... این نماد در تمام دنیا تبدیل به علامتی شد که صلح طلبان ، معترضان به جنگ ، خشونت ، بی عدالتی و کشتار با آن همدیگر را شناسایی می کردند
امروزه نیز در تمام دنیا این نمادی است که صلح طلبان از آن در کنار پرنده صلح که شاخه ای زیتون به نوک دارد استفاده می کنند. نمادهای دیگری در کنار این دو نماد کهن استفاده می شوند. در دنیایی که جنگ تاریخی به قدمت تاریخ دارد جای صلح را نمادهای آن گرفته اند و جنگ هنوز ادامه دارد

سمبل صلح برای اولین بار در 1958 در اعتراض به فعالیت های هسته ای چهار روز از لندن تا مرکز تحقیقات هسته ای در آلدرمستون توسط معترضین حمل شد

نوامبر 1966 . جوانی در بوستون امریکا نامه حضور در جنگ خود را به آتش می کشد



مد روزهای دهه 60 میلادی ...عشق و صلح

ا

اکتبر 1961 . حامیان صلح از سانفراسیسکو تا مسکو. میدان کرملین مسکو

مراسم فارغ التحصیلی در دانشگاه ایندیانا . 1971
قصه هنوز ادامه دارد ...هنوز ادامه دارد


روستای بلین در اسرائیل

<< Home